[Z] [K] Pamiętnik.

Ms_Riddle

To na początek powiem kilka słów. Jest to coś dziwnego, innego(?) - wy oceńcie - co wpadło mi do głowy w ciągu chwili. Pomysł mi się nawet podoba. Części będzie siedem, może osiem, to jeszcze nie jest ustalone. Może i są krótkie, ale takie mają być ;)
I to chyba będzie na tyle.

***

Kartka stu pięćdziesiąta.

Pamiętam doskonale. Był to szósty rok nauki w szkole magii i czarodziejstwa. Cały czas chodziłeś, jak struty, już bez swoich odwiecznych przyjaciół. Wtedy nie było wielkiej Trójcy Slitherinu, byłeś tylko ty. Samotny. Co dzień widziałam to przerażenie w twoich szarych oczach, ale nie zrobiłam nic. Kompletnie nic, co mogłoby Ci pomóc. Nie skinęłam dłonią, bo byłeś... Byłeś po prostu sobą, Malfoyem. Tym wrednym, cynicznym arystokratą. Z perspektywy czasu widzę, że nie nauczono Cię być innym. Nie pokazano Ci, jak być człowiekiem, kazano być ci tym podłym i wyrachowanym, tylko po to, by wykorzystać to do swoich celów. Żal mi tego człowieka, który tkwi pod skorupą zwykłego drania. Wierzę, że on tam nadal jest, tak jak wtedy, w szóstej klasie, gdy miotałeś się pomiędzy tym, co masz zrobić, a tym co powinieneś. To, co czułeś, kłóciło się z tym, co Ci nakazywano. Twoje człowieczeństwo stało naprzeciw okrucieństwa, które na tobie wymuszano, kto wygrał? Nikt. Stchórzyłeś Draco, oboje to wiemy. Wolałeś się poddać. Co prawda, wszyscy wiedzą, że nigdy nie byłeś ani odważny, ani szlachetny. Zawsze dbałeś o własny tyłek. Zawsze ty uciekałeś pierwszy i nie chodzi mi o to, kto szybciej biegał. Wiesz, co najbardziej mnie w tym wszystkim bawi? Próbowałeś zabić się w najprostszy i jak pewnie byś to kiedyś ujął „najbardziej parszywy”, mugolski sposób – w łazience prefektów podciąłeś sobie żyły. Właśnie tak, Draco – tak robią mugole, ludzie, którymi gardzisz od urodzenia. Dokładnie pamiętam widok Łazienki Prefektów z krwistej czerwieni. Dosłownie krwistej. Na samym środku byłeś Ty. Bledszy niż zwykle. Dało się tak w ogóle? Nie mam pojęcia, ale takie odniosłam wtedy wrażenie. Było grubo po północy, a mój krzyk obudził prawie pół szkoły. Jestem jedynie dumna z tego, że nie dałam ci umrzeć.
Wiesz? Przychodzę tu, do ciebie niemal codziennie. Nie z własnej woli, ale nie żeby mi to przeszkadzało. Opiekuję się tobą od dobrych trzech lat. Twoja matka to bardzo miła kobieta, wiesz? Nawet się z nią zaprzyjaźniłam. Przychodzi tu codziennie i zawsze przynosi po jednej, czekoladowej żabie. Zawsze powtarza, że bardzo je lubisz. Niezjedzone, w końcu uciekają. Wydaje mi się, że już dawno straciła nadzieję, że się wybudzisz, ale nie opuściła jeszcze żadnego dnia. Twojego ojca nie widziałam tu ani razu, zanim dołączyłam do zespołu uzdrowicieli św. Munga też podobno tu nie zawitał. Wielki Lucjusz Malfoy, to zawsze on był twoim idolem, wzorem do naśladowania, ale czy zainteresował się tobą chodź trochę? Być może mam zbyt mało informacji, by go oceniać, ale mówię, o tym, co widzę. A raczej, o tym, czego nie widzę.

Shine24

To jest świetne!!!
Nie mogę się doczekać kiedy dodasz kolejną część.

MsCoccaine

Ahh, love it.

Porcelanka

Zakochałam się *__*
Chcę wiecej ;)

Ms_Riddle

a ja będę wredna i powiem wam, że mam napisaną kolejną część, ale musicie na nią trochę poczekać ;]

Mewik

Ms_Riddle! Moja krew! Bądź wredna i zła! Nie daj się innym <3

Co do "kartki z pamiętnika" - Nieźle. W domysłach wiem, ze to pisze Granger, która została uzdrowicielką. Z Luckiem na szubienicę! A cb na pierwsze miejsce w rankingu "najlepszych i najzdolniejszych" - bravissimo <3

Ms_Riddle

Mew...? Ty masz gorączkę, czy może gdzieś kiedyś przypadkiem uderzyłaś się w głowę i już tego nie pamiętasz, albo Voldzio ci we łbie miesza, a może uciekłaś ze św. Munga z oddziału zamkniętego...? Ja najlepsza i najzdolniejsza? Bój się Merlina, kobito.

Mewik

Nie wolno się wypierać, gdy Mew chwali. Mew lubić dobre "stworki" i Mew być w dobrym humorze. Mew widzieć gdzieś w oddali własnego Wena. Mew ponownie gratulować Ms_Riddle talentu <3

Ms_Riddle

ździebełko talentu mam, ale miano najzdolniejszej to mi się z pewnością nie należy, są lepsze osoby tutaj ode mnie ;)

Ms_Riddle

Kartka kolejna. Odleżała swoje i teraz po trzeźwym spojrzeniu na to mogę z czystym(?) sumieniem to wstawić.

***

Kartka trzysta dwudziesta czwarta.

Wiesz, jak często zastanawiam się, jaką miałbyś minę, gdybyś się obudził? Tak bardzo chciałabym ją zobaczyć, ale jestem realistką. Już przestałam w to wierzyć, no bo jak? Jak wierzyć, że człowiek, który leży w śpiączce od ponad pół dekady, nagle się wybudzi? Nie wiem, po co jeszcze to piszę i dlaczego kieruję te słowa do Ciebie, pomimo że i tak tego nigdy nie przeczytasz. Kiedyś, jak dopiero, co zaczęłam tu pracować, wierzyłam w to. Jeszcze. Teraz nie wiem, być może gdzieś tam, podświadomie nadal pragnę spojrzeć Ci w oczy, być może to tylko rutyna, a być może zwykła głupota. Znów siedzę przy Twoim łóżku, patrząc, jak twoja licha, blada klatka piersiowa miarowo unosi się do góry i znów mam na kolanach czarny, zwykły zeszyt.
Nie wyglądasz już, jak chłopiec, wiesz? Twoje, niegdyś, delikatne rysy twarzy znacznie się zaostrzyły. Jasna skóra opina, wystające kości policzkowe, oblewając twarz delikatnym rumieńcem. Jasne, niemal białe włosy, przydługą grzywką opadają na twoje czoło. Pewnie gdyby nie to, że tu leżysz, byłbyś jak twój ojciec. Ważny, dumny, wzrok utkwiony w dali, tajemniczy uśmiech na ustach i wysoko zadarty nos, który przysłaniałby ci resztę świata. Jednak nie oszukujmy się, mimo wszystko dziewczyny, kobiety lgnęłyby do ciebie jak magnes. W Hogwarcie też tak było, ale ty, jak to ty. Nigdy poświęcałeś im uwagi. W sumie to mogę przyznać Ci rację, z jakiego powodu miałbyś szukać kogoś gorszego od ciebie. Mimo że nikt nigdy tego nie powiedział, Draco, jesteś narcyzem. Ja to wiem i ty to wiesz, ale ciii... Nie martw się, reszta dziewcząt się nie dowie, a zresztą w obecnej sytuacji to i tak chyba nie ma większego znaczenia, bo życie zrobiło Ci przymusowe wakacje. Pytanie tylko, czy jest bilet w powrotną stronę?
Żal mi Cię, Draco. Może lepiej, gdybyś odszedł, tam do lepszego świata zamiast miotać się pomiędzy nimi dwoma. Nie umarłeś, żyjesz, ale też trudno nazwać to życiem. Egzystujesz, ale nie można nazwać tego, nijak inaczej niż wegetacją. Stałeś się rośliną, a może żywym kamieniem. Może twoje serce przepompowało swój kamień do reszty ciała? Twoja wskazówka nadal tyka i choć mam wrażenie, że już zaraz powinien nastąpić koniec to jednak nie okrążyła ona całej tarczy i nadal tu jesteś. Czysto fizycznie, ale jednak. Twoje dłonie są nadal ciepłe, pomimo chłodu bijącego z twojej twarzy. Nie ma już tam jedynie tej twojej, sławetnej pogardy. Dracon Lucjusz Malfoy, osoba gardząca wszystkimi, poza samym sobą. Narcystyczny książę Slitherynu. Czarny książę, pomimo że wygląd sugeruje zupełnie kogo innego, to Czart popycha go swym ogonem. I w tym twoje największe niebezpieczeństwo, Czarny Książę. Tak to znakomite określenie, bo jak wiadomo, diabelskie oblicze, chodzi w parze z anielską urodą...

MsCoccaine

To bardzo... Cóż, napawa do refleksji. Bardzo podoba mi się określenie "Czarny Książę".

Mewik

Tekst "życie zrobiło Ci przymusowe wakacje. Pytanie tylko, czy jest bilet w powrotną stronę? " jest chyba jednym świetnym, jaki do tej chwili słyszałam.
Ogarnia mnie taka... zaduma? oO'
Ale i tak ślicznie napisane ;*

Leeni

Och, to jest piękne... Daj więcej.

Ms_Riddle

ostatnio byłam zajęta pisaniem czegoś innego, tak więc na razie trochę muszę odpocząć ;p ale nie długo się za to zabiorę ;)

Leeni

Dobrze.