[Z] [K] Pamiętnik.

Ew

A mi się bardzo podobało, szczególnie ta chaotyczność - jak mówiłyście wcześniej. Faktycznie, dzięki temu wiadomo, że Hermiona naprawdę przeżywa, dogłębnie wyraża swoje emocje, świetnie. Tylko mam małe "ale". Wątpię, czy nawet mimo zdenerwowania nazwałaby siebie "szlamą". To jakoś nie leży w jej naturze, tak mi się wydaje.
W takim razie szybko dodawaj to nieoczekiwane. ;)

Ms_Riddle

A ja bym się wcale nie zdziwiła, gdyby kierowane to było do tej jednej konkretnej osoby, w sytuacji, która silnie targa emocjami.

Ew

Fakt, na pewno mogłoby tak być, ale żeby usłyszeć słowo "szlama"? Nie, raczej nie. Mogłoby być jakieś inne obraźliwe, jednak raczej nie to. Hermiona za bardzo ustosunkowuje się do tego terminu, jest z nim związania emocjonalnie. A w złości raczej padają słowa, które nie mają większego znaczenia lub które są po prostu obojętne.

M.

A mi słowo szlama pasuje. Znaczy ja odczytuję to tak jakby "szlamie Granger" mówiła z taką ironią. Bo on używał takiego wyrażenia. Emm... Dobra, nie umiem tego wytłumaczyć. Ale mi pasuje i już. ;D

Całość jest cudowna. Prosimy o więcej?

Ms_Riddle

No i o to mi chodziło.

Leeni

Jednak, żadne z powyższych nie opisuje tego, co czuję do Ciebie teraz.
Pierwszy przecinek jest zbędny.

Kartka jak zwykle ciekawa, coraz bardziej nie mogę doczekać się końca. Wprowadzasz tu masę emocji - zywkle mówię to Coccie, ale dziś do tej kartki pasuje. Niby nie wnosi niczego nowgeo cyz potrzebnego, ale doskonale rozwija sam tekst i nie zanudza. Brawo.
Wklejaj szybko kolejną!

Ms_Riddle

Przedostatnia kartka.
Może i nie jest zbyt powalająca, ale na pewno inna od ostatniej.
Zapraszam do czytania ;)

***

Kartka numer sześćset dziewięćdziesiąt osiem.

Życie, bycie, wegetacja.
Można być, a nie żyć (o czym od kilku lat utwierdza mnie Twój przykład), można być i wegetować, ale czy można jednocześnie żyć i wegetować?
Jeżeli można to ja znajduję się w tym stanie nieprzerwanie. Każdy dzień mojej żałosnej egzystencji utwierdza mnie, że nie żyję na prawdę. W moim życiu nie ma miejsca na wielkie radości, ani na ból wyrywający serce. Jest irytująca rutyna. Ja przetwarzam wciąż jedną, tą samą historię.
Szary materiał życia, poprzetykany złotą nicią myśli o Tobie.
Z każdym kolejnym dniem dochodzi do mnie, przerażająca myśl, że ja zawsze byłam i będę sama. Harry zawsze miał Ginny, Ron Lavender, która zawsze jak głupia chichotała, gdy grał w gargulki(tak, do dziś przemawia przeze mnie nutka zazdrości), a ja? Ja zawsze miałam książki, tak jak teraz mam raporty i karty pacjentów. Kiedyś śledziłam losy bohaterów, a teraz historie... chorób pacjentów. Ot, taki już chyba mój los - marny...

Porcelanka

Auć.. smutne..
Ale powiem Ci, że do mnie przemówiło
I to bardzo.
Już nie mogę się doczekać ostatniej kartki :)
Chociaż teraz jestem pod urokiem tej ;)

MsCoccaine

Podoba mi się. Co prawda nie ma w tym tak wielu uczuc jak bym chciała, ale podoba mi się. Te jej rozmyślania są takie..Grangerowskie.

Ms_Riddle

A macie! Nie mam ochoty dłużej tego trzymać na dysku...

***

Kartka siedemset trzynaście.

Świat potrafi być zadziwiający, nieprawdaż? Zakochać się w żywym trupie, w człowieku-roślinie, w najgorszym tchórzu, w kimś o nazwisku Malfoy - wydaje się niemożliwe, a jednak ten świat wciąż jeszcze potrafi zaskakiwać... Może Matka Natura bawi się z nami w kotka i myszkę, wodząc nas nieustannie za nos? Bardziej prawdopodobnym jest to, że mój mózg został zbyt przykopcony jakimiś mugolskimi chwastami i nie funkcjonuje poprawnie, bo to co tu się dzieje to na różowe gacie Merlina w żółte kropki, nie może dziać się naprawdę. Może to jednak Merlin przykurzył za bardzo? Nie interesuje mnie to do jasnej Avady, ja chcę do normalnego świata. To musi być sen. Musi. Musi! Bo to wszystko nie może dziać się naprawdę. Będę już grzecznym dzieckiem, będę się dzielić z innymi, nie będę nikomu dokuczać, ale do cholery zwróćcie mi normalne życie! To przestaje być śmieszne, rozumiesz?! Granger może chociaż ty mi wyjaśnisz, co ja tu do cholery robię i co robi w tym zeszycie ponad 700 bzdurnych zapisków, o tym jak to ci źle, bo się zakochałaś w chorym na umyśle bubku! Jesteś nienormalna, niereformowalna i to ty powinnaś wylądować na ostatnim piętrze św. Munga! Jak można zakochać się w kimś takim jak ja?! Paranoja jakaś! I to jeszcze kto?! Szlama Granger?! Nie, nie mam uprzedzeń, ale do cholery po tym wszystkim zakochać się w takiej kanalii, jak ja?! Merlinie ja wariuje, powiedz że ja wariuję. Dlaczego milczysz, co? Dlaczego nic nie mówisz, Merlinku, kochanie?
To... To nie może być prawda. To jest zbyt zeschizowane, poryte, żeby mogło być prawdziwe. O Merlinie...
Hermiona Granger, naczelna uzdrowicielka św. Munga weszła do Sali Dracona Malfoya, dostrzegając zeszyt na jego kolanach. Czarny zeszyt, otwarty mniej więcej pod koniec, a tuż obok niego zabłąkane w kołdrze leżało pióro. Klatka młodego mężczyzny unosiła się rytmicznie w głos rytmicznego chrapania. Delikatnie, by go nie zbudzić wyjęła mu z dłoni notatnik, otwierając go na ostatnim zapisku. Zaczęła chichotać, czytając kolejne linijki tekstu.
- Cały Malfoy – wyrwało się z jej ust na sam koniec.

Otka

Lubię happyendy szczególnie jak Malfoy jest opisany czasem jak głupek :)

MsCoccaine

Hmm. No wiesz, lubię happy endy ale zależy w jakiej sytuacji, akurat ten mi się podoba. Jest on happy ale pozostawia sporo niedomówień.
Ha! Kocham takiego Malfoya, kocham go!

Ms_Riddle

Właśnie nie chciałam dawać wszystkiego na tacy, domyślajcie się xD Ale mówiąc szczerze taką końcówkę planowałam prawie od samego początku i aż nie mogłam się doczekać kiedy ją napiszę ;p

M.

O. A ja byłam przekonana od samego początku, że nie będzie happy endu. Że Draco umrze, albo Hermiona zeświruje i się zabije, albo coś w tym stylu.
Ale podoba mi się taka niespodzianka. ;D

Świetne to było! (Nie tylko ostatnia kartka, ale całość) ;)

Ms_Riddle

Cieszę się, że ci się podobało ;)

Luuubię zaskakiwać ;p