Opowiadanie.

Karola

- No wiesz, jakoś nie pali mi się do roli nauczycielki, szczególnie w takim temacie - w jej głosie dobrze słyszał lekki śmiech pomieszany z delikatną nutka ironii. - a co do mojego wizerunku, to ludzie nie wiedzą jak bardzo się mylą, praktycznie mają tylko w swojej opinii krople prawdy. A tak poza tematem, wiesz, że prywatnie jesteś bardzo gadatliwy?

Ms_Riddle

- Jak mam z kim i o czym porozmawiać... - odparł chłopak - bo przepraszam cię bardzo o czym ja będę z Pansy rozmawiał? O powiększaniu cycków? - mruknął oburzony, wywołując niepohamowany śmiech w gryfonce.

Karola

- Mhy, zastanówmy się ona zapewne chętnie porozmawiałaby z tobą na temat waszej wspólnej przyszłości. W końcu od kilku lad trąbi na całą szkołę, że jesteście sobie przeznaczeni. - słysząc to Draco się skrzywił, co wywołało szeroki uśmiech na twarzy dziewczyny. - Mogę zadać ci bardziej osobiste pytanie?

Ms_Riddle

- Na co czekasz ?- odparł Draco, spoglądając na nią, pytająco.

Karola

- Dlaczego nie korzystasz jak każdy facet?
- Co dokładnie masz na myśli?
- Najładniejsze dziewczyny w całej szkole marzą tylko o spędzeniu z tobą nocy, dlaczego z tego nie korzystasz? - ze zdziwieniem utkwiła w nim swoje duże czekoladowe oczy.

Mewik

- Hm, moja wypowiedź, może cię bardzo zaskoczyć, jesteś pewna, że chcesz ją usłyszeć?
- Na to właśnie czekam!
- Ja po prostu, nie chcę - odpowiedział Draco, przez co Hermiona spojrzała na niego ze szczerym zdziwieniem.

Karola

- Malfoy, czy ty jesteś pewny na 100%, że jesteś facetem?

Ms_Riddle

- A chcesz się przekonać? - spytał szczerze się śmiejąc - tak wracając do tematu to nie zależy mi na tym i w zasadzie na tym wszystkim, co mam, za kogo mnie postrzegają. Od małego chciałem zasłynąć tym, co zrobiłem, a nie to, w jakiej rodzinie przyszedłem na świat. Brzmi to teraz absurdalnie po tym wszystkim, wiem, ale w świecie, w którym dorosłem drogi prezent zastępował jakiekolwiek uczucie, wtedy tego nie rozumiałem, teraz wiem, że moi rodzice mają mnie za nic - powiedział, odwracając wzrok - Draco Malfoy robi się sentymentalny, żałosne... - mruknął już sam do siebie.

Mewik

- Nie żałosne, a raczej... urocze?
Powiedziała cicho Granger i przytuliła Malfoy'a.
- Dziękuje... - szepnął cicho chłopak i ucałował czubek głowy dziewczyny- widzisz co robisz ze mnę mała cholero?

Ms_Riddle

- No wiesz, trzeba sobie dostosować małżonka do własnych potrzeb... - roześmiała się dziewczyna.
- Osz ty, niedobra... - powiedział Draco, siadając na niej i złapał ją za nadgarstki.

Mewik

- Złaź ze mnie ty... ty... KLOCKU! - krzyknęła Hermiona.
A Draco w afekcie na tę obelgę, przygwoździł własnym ciałem dziewczynę do łóżka i zaczął ją namiętnie całować.

W pokoju wspólnym Gryfciów, Harry Potter patrzył wręcz z nienawiścią w ogień, który dogasał przed nim, po chwili przemówił do siebie po cichu.

Ms_Riddle

Draco namiętnie całował dziewczynę, która reagowała na to dość ochoczo. Po chwili wsunął swoje chłodne dłonie pod jej szatę, muskając nimi aksamitną skórę jej pleców.

- Nie pozwolę by ten, ten, ten... ślizgon odebrał nam Hermi, nie pozwolę! - zawrzał.

Karola

- Nikt mnie nigdzie nie zabiera - do Pokoju Wspólnego przez dziurę pod obrazem Grubej Damy weszła Hermiona - byłam, jestem i będę zawsze wasza przyjaciółką.
- Ale nie rozumiem, jak możesz zadawać się z ta tlenioną fretką, po tym wszystkim co ci zrobił? - w oczach Chłopca- Który-Przeżył można było dostrzec zdziwienie i smutek.
- Widzisz Harry, ludzie się zmieniają - usiadła obok niego - nie da się zatrzymać jednej chwili, ludzie się zmieniają, miejsca i sytuacje...

Ms_Riddle

- Hermiona, przykro mi, ale musisz wybrać, my lub on - mruknął Harry, a dziewczyna była w szoku, nie spodziewała się tego po nim, po Ronie tak,a le on był inny.
- W tej sytuacji to chyba jasne - szepnęła dziewczyna, której łzy stanęły w oczach i pomknęła do dormitorium Dracona - Przytul mnie - szepnęła roztrzęsiona.
- Mała, co się dzieje? - spytał, obejmując ją i głaszcząc po plecach - Harmiona, co jest, coś się stało? - pytał zaniepokojony, zawsze miał ją za kogoś twardego, kto nigdy nie płakał, dopiero teraz wiedział, jak bardzo mylił się w ocenie jej osoby, była tak krucha i delikatna.

Karola

- Bo życie...- głoś się jej łamał,a przez łzy nie mogła mówić - bo życie nie jest bajką. Ludzie to egoiści, którzy nie liczą się z uczuciami innych - Wstała uwalniając się z jego objęć i podeszła do okna, opierając się o parapet patrzyła na nocne niebo - Ja nie chce żyć w takim świecie, mam go dość, mam dość zła, przemocy, oszustwa i bólu zadawanego przez najbliższych, nie chce żyć w takim świecie - patrzył zszokowany na dziewczynę, nie sądził, że usłyszy coś takiego z jej ust, dalej nie rozumiał co się stało, wiedział tylko, że Hermiona jest załamana.