Opowiadanie.

Ms_Riddle

- ... to zamieszkamy tutaj we czwórkę - Draco przejął stery, widząc jak Hermiona się waha. - Jeżeli nie chcesz to my to zrozumiemy, ale będzie nam bardzo przykro - dodał szybko, nie mogąc nic wyczytać z twarzy dziewczynki.
- I ty teraz będziesz moim tatusiem? - spytała zagubiona Rose.
- Nie Rose, to nie tak - powiedział Malfoy, nim skołowana Hermiona zdążyła coś powiedzieć - tatę miałaś, masz i będziesz miała tylko jednego i będziecie się spotykać, ale on będzie mieszkał gdzie indziej. A ty co powiesz, na to, żebyśmy zostali kumplami? - spojrzał na małą.

Karola

Mała przekrzywiła główkę i popatrzyła w jego stalowoszare oczy, dorośli czekali w napięciu, aż dziewczynka coś powie - Dobrze - Uśmiechnęła się od ucha do ucha
- Latasz na miotle.
- Oczywiście, że tak.
- Naucz mnie, mama nie chce a ja tak!

Ms_Riddle

- Nie ma mowy - oburzyła się, a spojrzenia obojga skierowały się na nią. - Nie chcę na to patrzeć! - oburzyła się.
- Dzięki mamo - dziewczynka rzuciła się jej na szyję.

Karola

Przytulała córkę, kiedy w łóżeczku obudził się Hugo, chciała wstać do niego, ale Malfoy powstrzymał ją i sam wyciągnął szkraba z łóżka.
- Cześć kolego, wyspałeś się? - malec uśmiechnął się i złapał mężczyznę za kosmyk jego platynowych włosów - No rozumiem, że tak ale nie musisz mi wyrywać włosów.
- Draco, najwyższy czas bym odwiozła dzieci do Rona.
- Dobrze, jedźcie ale obiecaj mi Rose, że wrócisz - mała pokiwała głową.
Kiedy Hermiona wróciła, mężczyzna siedział w salonie i czytał gazetę - Draco, Ron prosił bym ci przekazała, że jezeli skrzywdzisz maluchy to on skrzywdzi ciebie - opuścił gazetę i popatrzył na nią - przepraszam obiecałam mu, że to ci powiem

Ms_Riddle

- Całe szczęście, że maluchy wdały się w ciebie, a nie w niego - powiedział Draco z nieco głupim uśmiechem.
- Draco!
- No przepraszam - mruknął niechętnie - po prostu nie trawię gościa - dodał, podchodząc do barku i nalał sobie szklankę Ognistej.

Karola

- Jesteś niemożliwy - usiadła na zwolnionym przez niego fotelu i zabrała się za czytanie gazetę.
- Przyzwyczajaj się kochanie.
- Draco przydałoby się udać do moich i twoich rodziców

Ew

Draco spojrzał na nią zdziwionym wzrokiem, przełykając głośno gulę rosnącą mu w gardle. Oczywiście, że wiedział, iż w końcu będą musieli odwiedzić rodziców, ale nie myślał, że nastąpi to aż tak szybko.
- Po co? - zapytał, modląc się w duchu, żeby jakoś wyperswadować jej ten pomysł z głowy. - Tylko im będziemy przeszkadzać. Poza tym nerwów sobie nie popsujemy. Zresztą, mówiłem ci już, jaka jesteś piękna? - zaczął się do niej przymilać.
- Bądź poważny, Draco - powiedziała niepewnie Hermiona, lecz mimo swoich słów, uśmiechnęła się szeroko.

Ms_Riddle

- Myślę, że najpierw powinniśmy załatwić sprawę z moimi rodzicami - odparł. - Pamiętasz jak zareagował mój ojciec - Draco uśmiechnął się krzywo.

Karola

Złapał ja za rękę i teleportował do rodzinnego domu, tak jak się spodziewał kiedy tylko ojciec ich zauważył zaczął swoją tyradę, którą przerwała dopiero matka.
- Lucjuszu daj spokój, porozmawiajmy jak cywilizowani ludzie usiądźmy - usiedli w salonie. - Wasz ślub był dla nas wielkim szokiem - kobieta była opanowana, czego nie można było powiedzieć o jej mężu - zmartwiłeś nas Draco tym, że nie raczyłeś nawet nas o nim poinformować.
- Wybacz matko - jeden jej gest dłoni i chłopak zamilkł.
- Nie wiem co zamierzacie, ale jeżeli macie być małżeństwem oczekujemy z ojcem tego, że jak cywilizowani przyszykujemy odpowiedni ślub i wesele. Nie ma możliwości by nasz syn brał ślub w tajemnicy, wszystko ma być tak jak należy

Ms_Riddle

- Raczyłbym zauważyć, że my już wzięliśmy ślub mamo - powiedział uprzejmie Draco. - Nie powiadomiłem was, bo to była czysto spontaniczna decyzja, której absolutnie nie żałuję - rzucił dziwne spojrzenie Hermonie - a później to nie daliście mi nawet takiej szansy. A raczej ojciec nie dał - powiedział.
-Urządzicie przyjęcie i... - urwał, widząc, jak Draco chce coś powiedzieć. - JAK ŚMIESZ MI PRZERYWAĆ GÓWNIARZU?! - krzyknął wściekły.

Karola

- Lucjuszu proszę cię uspokój się, krzykiem nic nie zdziałasz - Narcyza połorzyła dłoń na ramieniu męża.
- Wiem, ze wzięliście już ślub, ale potraktujemy to jako takie odnowienie przysięgi - popatrzyli ze zdziwieniem na matkę Dracona - Sam dobrze wiesz, że kuzynka Annabell brała ślub 3 razy: raz w Londynie , drugi w Niemczech skąd pochodzi jej mąż i trzeci w Egipcie, bo takie miała marzenie. Draco mi naprawdę na tym zależy...

Ms_Riddle

- Jeżeli tak bardzo tego chcesz to zrobię, zrobimy to - powiedział w końcu, gdy cisza zaczynała dźwięczeć mu w uszach. Chwycił dłoń matki, delikatnie się uśmiechając. - Nie chcę cię zawieść.
Hermiona spoglądała na wszystko z oczarowaniem. Jeszcze nigdy nie widziała, by ktokolwiek zwracał się do matki z takim szacunkiem, to było piękne(nawet pomimo tego dziwnego dystansu, jaki ich dzielił), jednak najbardziej zdziwiło ją to, że usłyszała to z ust Dracona Malfoya.

Karola

- Dziękuję ci Draco i tobie też Hermiono, że nie protestujesz. A teraz drodzy panowie pozwólcie, że zostanę z moją synową sama. - Te słowa zaniepokoiły ją, mężczyźni popatrzyli na siebie, potem na panie i opuścili salon idąc do gabinetu Lucjusza.
- Synu powiedź mi coś - nalał Whisky do dwóch szklanek i podał Draconowi, który siedział w fotelu. - Ty naprawdę chcesz z nią być? Nie myśleliście o unieważnienu tego ślubu?

Ms_Riddle

- Tylko na początku - odparł szczerze Draco - zresztą trzeba było się w końcu ustatkować. A ona jest inteligentna i całkiem ładna, czyli posiada dokładnie to, czego brakowało Astorii - dodał. - Poza tym, ojcze, spójrz na to z innej strony, wszyscy postrzegają naszą rodzinę przez pryzmat wydarzeń sprzed dekady, kobieta mugolskiego pochodzenia z dwójką dzieci niezbyt pasuje do tego obrazka, rozumiesz?

Karola

- No właśnie dzieci. Dzieci Weasleya. Czy ty wiesz na co się porywasz?
- Nie porywam się, tylko związałem się z kobietą z dwójką dzieci. Dzieciaki sa podobne do Hermiony. Poznałem je dzisiaj. Hugo jest jeszcze mały, a Rose jak na swój wiek nadzwyczaj mądra.
- Ale to nie są twoje dzieci Draco, nic cię z nimi nie łączy. I co w święta będziemy spędzać w towarzystwie Rona Weasleya. Już to widzę jak wymieniamy się skarpetkami robionymi na drutach - sarkazm lał się z kazdym słowem Lucjusza