[NZ][T] maybe tomorrow I'll find my way.

Pola.

to tak totalnie na próbę ; ) nawenowałam się Comą i piosenką, której fragmentem jest tytuł opowiadania. nie podam ani czasu, ani miejsca, bo w opowiadaniu planuję robić 'skoki'. i, owszem, występuje slash, a dokładniej: Syriusz/Remus.

Prolog.

Minęły trzy lata, odkąd Remus po raz ostatni był w Hogwarcie. Jednak teraz, gdy dookoła śmigały mordercze zaklęcia wycelowane zarówno w jego przyjaciół, jak i wrogów, nie miał czasu na przechadzkę korytarzami, w czasie której stwierdziłby, co się zmieniło pod jego nieobecność. Biegł korytarzem. Żeby dotrzeć do Wielkiej Sali, kilkakrotnie musiał przeskoczyć nad nieruchomymi ciałami. Nie miał śmiałości zatrzymać się i sprawdzić, kto leży na podłodze. Bał się tego, co może zobaczyć. A raczej: kogo może zobaczyć. Nikt nie wiedział, gdzie jest Harry...
Sam nie wiedział, kiedy zaczął bać się śmierci. Nie, nie zmienił poglądów. Dalej uważał, że są rzeczy, dla których warto umrzeć. Przyjaciele, rodzina. . . . Jego przyjaciele już nie żyją. Jednak daleko stąd, w Londynie, był pewien malutki chłopiec. Chłopiec, przez którego Remus pogubił się. Kochał Teda. I dlatego chciał, żeby jego syn żył w lepszym świecie niż on. Takim, w którym nie ma wojny, zła, Voldemorta. Nie miał wątpliwości, że dla Teddy’ego warto walczyć, warto być teraz w Hogwarcie, nawet jeśli siły nie są równe, nawet jeśli cała odpowiedzialność spoczywa na siedemnastoletnim chłopcu. Kochał Teda. Chciał go wychować, zabrać po raz pierwszy na Pokątną, razem wybrać miotłę i zrobić wszystko to, co powinien zrobić ojciec. Jedna myśl zaszyła się z tyłu jego głowy i nie dawała Lupinowi spokoju. Więc dlaczego jestem teraz tutaj? Aż za dobrze zdawał sobie sprawę z zagrożenia. Może powinien być teraz w domu, ze swoim synkiem, zamiast narażać życie?
Nie, nie powinienem.
Ta myśl uderzyła go tak nagle i tak gwałtownie, że zatrzymał się. W jednej chwili zrozumiał, że postępuje słusznie. Jest na właściwym miejscu. Dotarło do niego, że gra jest warta świeczki.
Ujrzał zielony strumień światła, który mknął w jego kierunku. Dopiero po kilku sekundach Remus poczuł, że zaklęcie ugodziło go w pierś i odrzuciło do tyłu.
Ostatnią rzeczą, jaką zobaczył, były szare oczy i szeroki uśmiech Syriusza Blacka.

Ms_Riddle

Ciekawe nie powiem ;) Co prawda nie przepadam za Slashami, ale... ;p
A Coma potrafi nieźle nawenować ;p

Ew

Cóż, ciekawe, nie powiem. Tylko strasznie krótki jest ten prolog, żeby coś konkretniej o nim powiedzieć. Właściwie to teraz w głowie mam więcej pytań i kompletnie żadnej na nie odpowiedzi. Zastanawia mnie na przykład to, że skoro Remus był niegdyś z Syriuszem, kochał go, jak mniemam, dlaczego ożenił się z Tonks, dlaczego ma teraz syna? Ciekawa także jestem tego, co się wokół nich działo. Musiała to być jakaś wojna i to coś około siódmej części, lecz Syriusz żyje, a przecież w piątce umarł. Chyba że, droga Polu, nie idziesz w ogóle z kanonem. :D Ale to dobrze, właściwie to nawet lepiej wolę te bardziej wymyślne historię, wtedy przynajmniej ma się większą szansę na uruchomienie swojej wyobraźni i zdania się prawie całkowicie na siebie.
Przyznam się skrycie, że za Syriuszem i Remusem jako parą nie przepadam za bardzo, lecz to może z racji tego, że dość mało jest opowiadań o nich, które są przynajmniej dobre. Zazwyczaj to kolejne powtórzone historie, które za grosz nie są oryginalne. Mam jednak ogromną nadzieję, że Twoja taka nie będzie i że zadziwisz nas swoim stylem, pomysłami i innowacyjną fabułą. ;)
Trzymam w takim razie kciuki i powodzenia!

Pola.

stwierdziłam, że należy się małe wyjaśnienie. akcja prologu rozgrywa się w czasie siódmej części HP, w chwili śmierci Remusa, a każdy kolejny rozdział będzie retrospekcją. i nie, Syriusz nie żyje, opowiadanie będzie dość kanoniczne. we fragmencie, w którym Remus zobaczył Blacka nie chodziło mi o to, że Syriusz do niego podbiegł czy coś, on zobaczył go oczyma wyobraźni, tak jak wtedy, kiedy myślimy o kimś, a ta osoba staje nam przed oczami. dlaczego Remus ożenił się z Tonks? wszystko wyjaśni się w trakcie ; )

MsCoccaine

Powiem tak: jest dobrze, naprawdę, ale brak mi w tym jakiejś pieprzonej iskry, która powaliłaby mnie na kolana. Czekam na nią ze zniecierpliwieniem :).

Ew

O, no to świetnie. Przynajmniej jest już wiadomy przynajmniej czas zawarty w opowiadaniu, ale właściwie to mogłam się domyślić... :D
MsCoccaine, czy aby przypadkiem na forum nie ma cenzurowanych wyrazów? Coś ostatnio słyszałam. Nie żebym coś sugerowała. XDDD

EDIT: Przepraszam... *robi skruszoną minkę*

MsCoccaine

Są, ale nie wszystkie. Poza tym, to jest offtop, kobieto zlituj się.

Leeni

Widzisz? jednak są gorsi ode mnie, Coccie,

Opowiadanie jest... Intrygujace to dobre słowo. Czekam na dalszy ciąg, bo na razie nie wiem co powiedzieć. xD

Pola.

w pierwszej chwili myślałam, Leeni, że to o gorszych od ciebie jest o mnie xD jeśli 'ciekawe' i 'intrygujące' to komplementy, nie zostaje mi nic innego jak podziękować.

Leeni

Owszem, to był komplement.